تولید پلاستیک ، جذب آب سیل و رهاسازی تدریجی رطوبت از مگس‌های مرده!

به گزارش بهار زاگرس به نقل از گاردین، پژوهشگران می‌گویند مگس‌های مرده را می‌توان به پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر تبدیل کرد. این یافته‌ها می‌توانند سودمند باشند زیرا یافتن منبع پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر که کاربردهای دیگری ندارند، دشوار است.

«کارن وولی»(Karen Wooley) پژوهشگر «دانشگاه تگزاس ای ‌اند ام»(Texas A&M) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: گروه من برای ۲۰ سال به توسعه روش‌هایی برای تبدیل کردن محصولات طبیعی -مانند گلوکز به دست آمده از نیشکر یا درختان- به پلیمرهای تجزیه‌پذیر و قابل هضم مشغول بوده‌اند که در محیط زیست باقی نمی‌مانند اما این محصولات طبیعی از منابعی برداشت می‌شوند که برای غذا، سوخت، ساخت‌وساز و حمل‌ونقل نیز به کار می‌روند.

یکی از همکاران وولی پیشنهاد کرد که شاید بتوان از مواد زائد باقی‌مانده از پرورش مگس سیاه سرباز استفاده کرد. لارو مگس‌ها حاوی پروتئین و سایر ترکیبات مغذی هستند و به همین دلیل، برای تغذیه حیوانات و تجزیه زباله‌ها پرورش داده می‌شوند. بنابراین، می‌توان آنها را برای این کار نیز پرورش داد. مگس‌های بالغ کمتر سودمند هستند و پس از عمر کوتاه خود دور انداخته می‌شوند. گروه وولی تلاش کرده‌اند از این لاشه‌ها برای تولید مواد سودمند از یک محصول ضایعاتی استفاده کنند.

پژوهشگران دریافتند «کیتین» که یک پلیمر بر پایه قند است، مولفه اصلی مگس‌ها به شمار می‌رود و پوسته یا اسکلت بیرونی حشرات و سخت‌پوستان را تقویت می‌کند. پوست میگو و خرچنگ در حال حاضر برای استخراج کیتین استفاده می‌شوند. پژوهشگران گفتند به نظر می‌رسد که پودر کیتین به دست آمده از مگس، خالص‌تر از کیتین به دست آمده از سخت پوستان باشد و شاید دریافت کیتین از مگس‌ها بتواند از نگرانی در مورد برخی آلرژی‌ها نسبت به غذاهای دریایی جلوگیری کند.

این گروه پژوهشی، هیدروژلی را از بقایای مگس ساختند که می‌تواند آب را تا ۴۷ برابر وزن خود و تنها در یک دقیقه جذب کند. این محصول را می‌توان در خاک زمین‌های زراعی برای جذب آب سیل و رهاسازی تدریجی رطوبت در طول خشکسالی استفاده کرد. وولی گفت: ما در تگزاس دائما در شرایط سیل یا خشکسالی هستیم. بنابراین، من سعی کرده‌ام به این فکر کنم که چگونه می‌توانیم یک هیدروژل فوق‌العاده جاذب بسازیم که بتواند این مشکل را برطرف کند.

دانشمندان امیدوارند به زودی بتوانند پلاستیک‌های زیستی مانند پلی‌کربنات‌ها یا پلی‌اورتان‌ها را که به طور سنتی از مواد پتروشیمی ساخته می‌شوند، از مگس‌ها بسازند زیرا این پلاستیک‌ها به برطرف کردن مشکل آلودگی پلاستیکی کمک نمی‌کنند.

وولی افزود: ما دوست داریم حشرات در نهایت پلاستیک زباله را به عنوان منبع غذایی خود بخورند و سپس دوباره آنها را برداشت کنیم و از اجزای آنها پلاستیک‌های جدید بسازیم. بدین ترتیب، حشرات نه تنها منشا پلاستیک خواهند بود، بلکه پلاستیک‌های دورریخته‌شده را نیز مصرف خواهند کرد.

این پژوهش، در نشست «انجمن شیمی آمریکا»(ACS) ارائه شد.